Ο εθνικισμός είναι εχθρός και για το Ποτάμι και για το Κίνημα Αλλαγής

26 Ιανουαρίου 2018 / TAGS:

Τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, το παρόν και το μέλλον του Ποταμιού και οι εξελίξεις στο Κίνημα Αλλαγής είναι τα τρία βασικά θέματα που κάλυψε η συνέντευξη του Σταύρου στην Μυρτώ Λοβέρδου και στην iefimerida. Ο επικεφαλής του Ποταμιού απαντά για πρώτη φορά σε ερωτήσεις για τα αποτελέσματα των εκλογών του Νοεμβρίου για τον νέο φορέα του Κέντρου ενώ δεν διστάζει να απαντήσει και σε ερωτήσεις που αφορούν την προσωπική του ζωή.

 

Διαβάστε εδώ ολόκληρη την συνέντευξη.

Κύριε Θεοδωράκη, μήπως βιαστήκατε να εκφράσετε τις θέσεις σας για το Σκοπιανό;

«Υπήρξε σκόπιμα μια βιασύνη. Να προλάβουμε εμείς πριν μας προλάβουν οι εθνικιστές. Να καταλάβει ο κόσμος ότι αύτη τη  φορά δεν πρέπει να ακολουθήσουμε τον δρόμο του λαϊκισμού. Σκοπίμως λοιπόν βγήκα αμέσως και μίλησα υπέρ τις σύνθετης ονομασίας».

Και «ό,τι φέρει ο Τσίπρας στη Βουλή» θα το ψηφίσετε;

«Όχι βέβαια. Έχουμε όμως μια ξεκάθαρη θέση και αυτή θα καθορίσει την ψήφο μας στη Βουλή. Και είναι ανεύθυνο να είσαι πολιτικός το 2018 και να μη λες τη δική σου άποψη, αλλά να καλείς τους άλλους να πούνε τη δική τους. Αυτή η κολοκυθιά ΣΥΡΙΖΑ- ΝΔ, «πες μου τη δική σου άποψη για να σου πω τη δική μου»,είναι ένα παιχνίδι για δωδεκάχρονα. Η ελάχιστη υποχρέωσή μας είναι να πει ο καθένας τη δική του θέση».

Το τι θα πράξετε στην Βουλή δεν θα εξαρτηθεί από την στάση των ΑΝΕΛ;

«Δεν μπήκα στην πολιτική για να παρακολουθώ τον κ.Καμμένο και να αντιδρώ ανάλογα. Δεν ετεροπροσδιορίζομαι, ούτε καθορίζω τη στάση μου από τις μεταμορφώσεις των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο κ.Καμμένοςείναι πρόβλημα του κ.Τσίπρα. Του το είπα και στη Βουλή. Πως είναι δυνατόν ο υπουργός Αμύνης να διαφωνεί με την εξωτερική σου πολιτική; Δεν είναι απλώς γελοίο, είναι επικίνδυνο.

Μήπως λοιπόν είναι σωστό αυτό που είπε ο κ.Μητσοτάκης «η λύση να αναζητηθεί σε άλλη συγκυρία»;

«Το Ποτάμι δεν πιστεύει στη δεύτερη πολιτική παρουσία. Αν μπορούμε σήμερα να λύσουμε ένα σημαντικό πρόβλημα, πρέπει να το λύσουμε. Δεν πρέπει να σπρώχνουμε συνεχώς τα προβλήματα κάτω από το χαλί».

Πώς σχολιάζετε τη συνάντηση Τσίπρα- Ζάεφ;

«Ο Ζάεφ μου φάνηκε αποφασισμένος. Και είναι σημαντικό ότι την επόμενη ημέρα οι εφημερίδες στα Σκόπια, ακόμη και οι αντιπολιτευόμενες δεν μίλησαν για προδοσία, αλλά επικρότησαν την αλλαγή του ονόματος του αεροδρομίου και της εθνικής οδού. Έχω την αίσθηση ότι η νέα γενιά πολιτικών, αλλά και δημοσιογράφων της FYROMδεν θέλει να χάσει το τρένο της Ευρώπης.

Το Ποτάμι θα κρατήσει τη δική του γραμμή ανεξαρτήτως τι θα πει η Δημοκρατική Συμπαράταξη;

«Δεν νομίζω ότι απέχουν οι απόψεις μας. Και οι δύο μιλάμε για σύνθετη ονομασία. Το επανέλαβε και η κυρία Γεννηματά, μετά μάλιστα και το συλλαλητήριο. Ο εθνικισμός είναι εχθρός και για το Ποτάμι και για το Κίνημα Αλλαγής».

Δεν θα πρέπει να είναι δεδομένο ότι από εδώ και πέρα Ποτάμι και ΔΗΣΥ θα ψηφίζουν πάντα το ίδιο;

«Το δεδομένο είναι ότι είμαστε σύμμαχοι και συζητάμε συνεχώς αναζητώντας κοινή έκφραση. Αλλά προφανώς θα υπάρξουν και ζητήματα που μπορεί τελικά να ψηφίσουμε και διαφορετικά. Δεν είναι και του θανατά. Καλό είναι να μην έχουμε πολλές διαφωνίες, αλλά μπορούμε να ζήσουμε και με διαφωνίες».

Οι διαφωνίες όμως δεν δυναμιτίζουν το Κίνημα Αλλαγής;

«Όχι. Στις σύγχρονες δημοκρατίες και στα σύγχρονα κόμματα δεν υπάρχει δαμόκλειος σπάθη πάνω από τον σβέρκο των Βουλευτών. Ο καθένας δίνει λόγο στη συνείδηση του. Προφανώς όμως μέχρι να φτάσει εκείνη η στιγμή της ψήφου πρέπει να συζητάμε και να αλληλοεπηρεαζόμαστε.

Το συνέδριο αν δεν πάει καλά, μπορεί να σημάνει και τη διάλυση του Κινήματος;

«Τη διάλυση όχι. Τη δυναμική του όμως, ναι, θα την καθορίσει. Αν πάμε σε ένα συμβατικό συνέδριο και δεν γίνει γόνιμη αντιπαράθεση, αν δεν μπουν καινούργιοι άνθρωποι ή δεν ανανεωθεί ένα τμήμα της ηγεσίας, τότε αυτό το νέο εγχείρημα θα έχει τραυματιστεί».

 Πώς αισθανθήκατε που χάσατε την μάχη της αρχηγίας;

«Έτσι συμβαίνει με τις μάχες. Ένας είναι ο  νικητής. Και στις εκλογές του Νοεμβρίου νίκησε η Φώφη Γεννηματά. Και το Ποτάμι παραμένει εδώ για να βοηθήσει στη συγκρότηση ενός ισχυρού Κινήματος Αλλαγής. Δεν έχουμε υποστείλει τη σημαία μας, ούτε παραμερίσαμε τις αρχές μας. Αντιθέτως προσπαθούμε να μπολιάσουμε το Κίνημα Αλλαγής με τις ιδέες μας. Θα πρεπει να διαμορωθει Μετά από κάποιο διάστημα, πιθανόν οι ταυτότητες του καθενός μας να έχουν απορροφηθεί και να υπάρχει μια άλλη καινούργια ταυτότητα κοινή για όλους. Αυτό όμως δεν θα γίνει από την μια ημέρα στην άλλη».

Το Ποτάμι θα διαλυθεί;

«Όχι βέβαια. Ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε το ΚΙΔΗΣΟ, ούτε η ΔΗΜΑΡ θα διαλυθούν. Έχουμε υποχρεώσεις απέναντι στους πολίτες, αλλά και την πολιτεία. Αυτή η κουβέντα θα μας απασχολήσει μετά τις ερχόμενες εθνικές εκλογές. Μέχρι τότε το Ποτάμι θα είναι ένα ισχυρό ρεύμα στην κοινωνία και στο Κίνημα Αλλαγής».

Έχετε προτείνει οι σύνεδροι στο συνέδριο του Μαρτίου να μην εκλεγούν αλλά να κληρωθούν. Πόσο δημοκρατικό είναι αυτό;

«Η κλήρωση είναι μια σύγχρονη εκδοχή της συμμετοχής. Είναι ένα δίκαιο σύστημα, αντιπροσωπευτικό που αναγνωρίζει ότι όλοι οι πολίτες – στην περίπτωση μας όλα τα μέλη- έχουν τα ίδια δικαιώματα ανεξαρτήτως αν είναι αρεστοί στην ηγεσία ή μετέχουν σε κάποιο μηχανισμό. Οι Αρχαίοι Έλληνες έχουν υμνηθεί γι’ αυτή την επιλογή. Ο Μακρόν με κλήρωση συγκρότησε το συνέδριο του, αλλά και ο Γιώργος Παπανδρέου το είχε περάσει στο ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν πρόλαβε να το εφαρμόσει.

Θα επιμείνετε δηλαδή;

«Ναι θα επιμείνω. Ειδικά σε ένα Κίνημα που τα μέλη του προέρχονται από διαφορετικά κόμματα η κλήρωση θα αποτρέψει να στήσει ο καθένας το δικό του μαγαζάκι. Τα μέλη του Κινήματος δεν γνωρίζονται ακόμη μεταξύ τους. Πως θα επιλέξουν λοιπόν τον καλύτερο; Ο καθένας θα ψηφίσει τον εκπρόσωπο του κόμματος του και έτσι θα αναπαραχθούν τα στεγανά. Ένα άλλο καλό με την κλήρωση είναι ότι μπορούν να εκπροσωπηθούν με καθαρό τρόπο οι γυναίκες, οι νέοι και όλοι αυτοί που δεν μετέχουν στις κομματικές διαδικασίες».

Αλήθεια πως είναι ο Γιώργος Παπανδρέου στις συνεδριάσεις του Πολιτικού Συμβουλίου;

«Νεωτεριστής, όπως ήταν πάντα. Ακόμη και αυτοί που μιλούν για τα λάθη του, παραδέχονται ότι ο Γιώργος ήταν πάντα πιο μπροστά από το κόμμα του. Γνωριστήκαμε την δεκαετία του 80. Τον είχα καλέσει να μιλήσει για την ελεύθερη ραδιοφωνία όταν οι υπόλοιποι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ έλεγαν τότε ότι θα ρίξουν με πολυβόλα τους ελεύθερους σταθμούς. Ήρθε και είπε ότι το ραδιόφωνο δεν μπορεί να είναι κρατικό μονοπώλιο. Έγινε χαμός και έτσι ξεκίνησε η απελευθέρωση της ραδιοφωνίας και στη συνέχεια της τηλεόρασης από τα κρατικά δεσμά».

Έχετε κάνει την αυτοκριτική σας για το αποτέλεσμα των εκλογών του κέντρου και της Κεντροαριστεράς;

«Προφανώς και έχω κάνει πολλές σκέψεις. Υπήρξε μια διάψευση. Και νομίζω ότι δεν ήταν μόνο δική μου αλλά και του Καμίνη και άλλων υποψηφίων που δεν προερχόντουσαν από το ΠΑΣΟΚ. Πιστέψαμε ότι σ΄αυτή τη μάχη θα μπει πολύς περισσότερος κόσμος, εκτός κομματικών τειχών. Ανεξάρτητοι πολίτες. Δεν συνέβη. Ήταν μια λάθος γνωμάτευση και των δημοσιογράφων και των δημοσκόπων. Στις κάλπες τελικά προσήλθαν κυρίως άνθρωποι που είχαν δεσμούς με το ΠΑΣΟΚ».

Σας έχει πικράνει η αποτυχία;

«Ε, δεν την χάρηκα κιόλας. Αλλά έχω μάθει να ξεπερνάω γρήγορα τις μικρές ή τις μεγάλες ήττες της ζωής. Βασανίζομαι πιο πολύ για το μέλλον παρά για τις μικρές αναποδιές του παρελθόντος. Μαθημένος ίσως από τη δημοσιογραφία, όπου οι επιτυχίες και οι αποτυχίες διαρκούν μόνο λίγες ώρες και μετά πρέπει να ξαναμπείς γερά στη μάχη».

Στις εκλογές του Γενάρη του ‘15 σας ψήφισαν γύρω στις τετρακόσιες χιλιάδες πολίτες και στις εσωκομματικές του Νοεμβρίου του ‘17 γύρω στις είκοσι δύο χιλιάδες. Τι συνέβη;

«Μα στις εσωκομματικές εκλογές ψηφίζουν πάντα ελάχιστοι πολίτες. Οι Έλληνες έχουν μια απόσταση από τα κόμματα. Πολλοί μάλιστα τα θεωρούν μέρος της κρίσης. Το Νοέμβρη λοιπόν ήρθαν κυρίως οι κομματικοί. Οι ανένταχτοι – κεντρώοι, φιλελεύθεροι, κεντροαριστεροί, οικολόγοι – δεν ήρθαν. Αν γινόταν και ηλεκτρονική ψηφοφορία θα ερχόντουσαν πολλοί περισσότεροι αλλά, όπως ξέρετε, οι υπόλοιποι υποψήφιοι φοβήθηκαν ότι δεν είμαστε έτοιμοι για ένα τέτοιο άνοιγμα».

Καλύτερα Ποτάμι μόνο του και 3% ή Ποτάμι μέσα στο Κίνημα Αλλαγής και 10%;

«Είναι πολύ δύσκολο αυτό το ερώτημα. Πότε βοηθάει κάποιος τη χώρα του; Όταν επιμένει σε ένα καθαρό 3% ή όταν επηρεάζει το 10% ή το 15%; Στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 ο Σημίτης πιέστηκε πολύ να φύγει από το ΠΑΣΟΚ, με όλες αυτές τις συγκρούσεις και τις διαγραφές που υπήρξαν τότε. Έμεινε. Βγήκε ζημιωμένη η χώρα που ο Σημίτης έμεινε τότε στο ΠΑΣΟΚ; Ο εκσυγχρονισμός και η ευρωπαϊκή προοπτική θα είχαν εξυπηρετηθεί καλύτερα αν είχε φύγει και είχε κάνει ένα μικρότερο κόμμα; Δεν είναι εύκολη απάντηση».

Εσείς τι είστε; Εκσυγχρονιστής; Κεντροαριστερός; Φιλελεύθερος;

«Οι ιδεολογικές ταυτότητες έχουν πολύ μικρή σημασία στη σύγχρονη πολιτική. Το Ποτάμι το ’14 είπε αυτό που είπε και ο Μακρόν το ‘16. Η αντίθεση σήμερα δεν είναι απλά αριστερά – δεξιά. Υπάρχουν οι κρατιστές, αριστεροί και δεξιοί. Υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν στο εμείς και αυτοί που πιστεύουν στο εγώ, επίσης και αριστεροί και δεξιοί. Και υπάρχουν και αυτοί που παλεύουν για λύσεις και αυτοί που αναμασούν απλώς θεωρίες».

Πιστεύετε ότι το να λέτε συνεχώς πράγματα που πιθανόν δεν θέλει να ακούσει ο λαός, σας κάνει καλό ή κακό;

«Δεν το σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο. Μπήκα στην πολιτική ορκισμένος ότι δεν θα με σταματά το πολιτικό κόστος. Και αυτό κάνω. Κάποιοι προσπαθούν να με συγκρατήσουν, αλλά μάταιος κόπος. Όταν είπα στο επιτελείο μου ότι θα βγούμε την ημέρα του συλλαλητηρίου να πούμε ότι «δεν συμφωνούμε με τα συλλαλητήρια» κάποιος είπε «γιατί δεν περιμένουμε την επόμενη μέρα; να δούμε και πως θα πάει;».  Τον αποπήρα. Το Ποτάμι είναι εδώ για να μην κάνει τις πονηρές σκέψεις των άλλων κομμάτων. «Τι μας συμφέρει και τι δεν μας συμφέρει». Δεν κάνουμε πάντα το σωστό. Αλλά κάνουμε πάντα αυτό που λέει η ψυχή μας ή μάλλον η προοδευτική λογική μας.

Ναι αλλά αυτό δεν έχει κόστος σε ψήφους;

«Ναι, αλλά εμείς είμαστε υπεράνω των ψήφων (σ.σ:γέλια). Ξέρεις δεν νιώθω επαγγελματίας της πολιτικής, δεν είμαι δεμένος με την καρέκλα μου. Θα περνάω εξίσου καλά – και ίσως καλύτερα – αν αύριο βρεθώ εκτός πολιτικής. Υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που με κάνουν ευτυχισμένο και δημιουργικό. Οπότε όσο καιρό είμαι πολιτικός θα δοκιμάζω την δική μου αντίληψη πολιτικής χωρίς παραχωρήσεις στην παλιά πολιτική. Ή για να είμαι απολύτως ειλικρινής: με ελάχιστες παραχωρήσεις».

Αυτός δεν είναι ένας μοναχικός δρόμος;

«Κάνετε λάθος. Υπάρχουν πολλές Ελλάδες. Η ανάρτησή μου με τα 12 όχι στο συλλαλητήριο, μόνον στον προσωπικό μου λογαριασμό έφερε 230.000 ανθρώπους με πολλές χιλιάδες θετικές αντιδράσεις. Για να μην σας πω τα μηνύματα στο κινητό και τα θετικά λόγια στον δρόμο. Δεν νοιώθω λοιπόν καμία μοναξιά».

 Γιατί μπήκατε στην πολιτική; Ποιοι περιμένατε να σας ακολουθήσουν;

«Περίμενα να μας ακολουθήσει ένα 15%. Ναι, δεν μπήκα στην πολιτική για το 5%, μπήκα για το 15%. Πίστευα ότι οι προοδευτικοί πολίτες που πιστεύουν στην επανάσταση της λογικής είναι ένα 20%. Ε, δεν θα μας ψηφίσουν οι περισσότεροι σκέφθηκα. Το γεγονός ότι είχαμε μαζί μας, στα ψηφοδέλτια και στην Επιτροπή Διαλόγου, μερικούς από τους πιο σημαντικούς Έλληνες έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι θα σαρώσουμε. Τελικά πήραμε 7%. Ή αυτό το 20% δεν υπάρχει ή εγώ δεν στάθηκα ικανός να το συγκινήσω. Είναι δύσκολο να μάθουμε τι από τα δύο συνέβη (σ.σ: γέλια)».

Απογοητεύεσθε από την συμπεριφορά των Ελλήνων; Δεν αναφέρομαι μόνο την εκλογική συμπεριφορά αλλά και την στάση του σε κοινωνικά ζητήματα;

«Με στεναχωρεί που δεν νοιαζόμαστε πολύ για το πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι μας. Δεν νοιαζόμαστε για το δημόσιο, ούτε τον δημόσιο λόγο, ούτε την δημόσια καθαριότητα. Αυτό με στεναχωρεί. Τα σπίτια μας είναι τα πιο φροντισμένα στην Ευρώπη. Φιλόξενοι, καθαροί, με τα ψυγεία μας γεμάτα – ακόμη και όταν είμαστε φτωχοί δεν είμαστε μίζεροι. Και πετάμε τα σκουπίδια έξω από τον κάδο. Με τον ίδιο τρόπο λέμε «έλα μωρέ εγώ θα σώσω τον κόσμο». Παρακολουθούμε την πολιτική από μακριά και αρκούμαστε σε μια ψήφο κάθε 4 χρόνια. Δεν δίνουμε μάχη για να αλλάξουμε τη ζωή στη γειτονιά, στην πόλη, στο πανεπιστήμιο, στη χώρα… Ο καθένας αφοσιώνεται στην ατομική του μάχη».

Ποιος φταίει όμως; Στο θέατρο λένε: Δεν φταίω εγώ που δεν έρχονται να δουν την παράσταση, το κοινό φταίει. Εσείς τι λέτε;

«Ο ρόλος του σκηνοθέτη – άρα και του ηγέτη – είναι καθοριστικός. Αλλά υπάρχουν και φορές που το κοινό κάνει ουρές για να δει μια κακή παράσταση. Δεν ισχύει λοιπόν ένας κανόνας και αυτό κάνει την πολιτική απρόβλεπτη και ενδιαφέρουσα. Πότε μας νικάει το κακό κοινό και πότε είμαστε αδύνατοι να προσεγγίσουμε το καλό κοινό».

Πιστεύετε ότι ο τρόπος που χειριστήκατε τα προσωπικά σας προβλήματα υγείας σας έκανε καλό;

«Στην ψυχή μου, ναι, μου έκανε καλό. Δεν θα μπορούσα να κρύβομαι και να υποκρίνομαι. Πολιτικά δεν ξέρω, δεν το έχω σταθμίσει. Ήθελα απλώς να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και με αυτούς που με εμπιστεύθηκαν να τους εκπροσωπώ. Έπρεπε λοιπόν να τους το πω».

Ήταν γενναίο. Μήπως όμως ο κόσμος φοβήθηκε ότι είσαστε άρρωστος και αυτό τον απομάκρυνε;

«Δεν ξέρω. Το έχω ακούσει και αυτό, αλλά δεν ξέρω. Η συμπεριφορά σου καθορίζεται από τις αξίες σου και το ένστικτό σου. Αλίμονο αν παραχωρείς τις προσωπικές σου αποφάσεις σε συμβούλους και σε διαφημιστικά γραφεία».

Μετά τις δύο αναρτήσεις για την υγεία σας, δεν ξαναείπατε τίποτα για την εξέλιξη της. Δεν θα έπρεπε να ενημερώνετε τον κόσμο για την πορεία της υγείας σας;

«Η παρουσία μου στη Βουλή, οι μάχες που καθημερινά δίνουμε, οι περιοδείες μου, οι συνεχείς δράσεις, δείχνουν ότι δεν με απασχολεί η αρρώστια. Όλα είναι υπό έλεγχο. Και ο κόσμος δεν είναι ούτε ο φαρμακοποιός μου,ούτε ο γιατρός μου να του λέω τον πόνο μου. Πρέπει να γνωρίζει τη μεγάλη εικόνα και τη γνωρίζει. Τα υπόλοιπα αφορούν την οικογένεια μου και τους φίλους μου».

Το Ποτάμι τελικά πέτυχε ή απέτυχε; Γιατί υπάρχουν και αυτοί που λένε ότι στερεύει;

«Το Ποτάμι συνεχίζει να ρέει, ορμητικό και καθαρό. Και αλλάζει την πολιτική. Πολλά από αυτά που προσπαθεί να κάνει σήμερα η ΝΔ έχουν δοκιμασθεί και έχουν πετύχει στο Ποτάμι. Αντιστοίχως το Ποτάμι έχει αλλάξει τη σκέψη πολλών Κεντροαριστερών. Μέχρι και ο ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφει – όχι πετυχημένα είναι η αλήθεια – κάποια πράγματα που έχουμε πει.  Έχουμε μπολιάσει δηλαδή πολλά ξερά δέντρα. Πιο πολλά από αυτά που δικαιολογεί το 4% ή το 7% των εκλογών».

 Μετανιώσατε που ψηφίσατε το μνημόνιο το ’15. Κάποιοι λένε ότι τότε χάσατε την ευκαιρία να πάτε στο 10%.

«Μου το είχαν πει και εμένα. Αλλά η χώρα που θα πήγαινε; Αν εμείς λέγαμε «όχι» θα παρασέρναμε και όλους τους άλλους της αντιπολίτευσης. Υπήρχε μια διάθεση τότε, μια σκέψη, να ηττηθεί ο Τσίπρας, ακόμα κι αν φεύγαμε από την Ευρώπη. Το αποτρέψαμε γιατί η χώρα εκτός Ευρώπης δεν θα είχε και δεν έχει κανένα μέλλον».

 Σας ενόχλησε η παρουσία της Εύας Καϊλή στο συλλαλητήριο;

«Με ενόχλησε όχι γιατί πήγε, αλλά κυρίως γιατί έμεινε μέχρι το τέλος. Όταν ακούς αυτά τα ακραία συνθήματα και αυτές τις ακραίες θέσεις – ένα μείγμα ψεκασμένης εθνικοφροσύνης – πρέπει να παίρνεις το καπελάκι σου και να φεύγεις. Και εδώ στην Αθήνα μαθαίνω ότι διοργανωτής του συλλαλητηρίου είναι ένας πολιτευτής των ΑΝΕΛ που έχει πρωτοστατήσει σε επεισόδια εναντίον «αντεθνικώς δρώντων» ηθοποιών. Ήταν στα επεισόδιά έξω από το Χυτήριο μαζί με τη Χρυσή Αυγή και παρεκκλησιαστικούς. Όταν τα ξέρεις αυτά πας στο συλλαλητήριο του;».

Είστε τελικά πρωταγωνιστής;

«Σε κάποια είμαι πρωταγωνιστής και σε κάποια συμμετέχω. Ο ρόλος του κομπάρσου δεν μου αρέσει μόνο. Όταν ξέρω κάτι, θέλω να μπαίνω μπροστά. Αλλά δεν ανατράφηκα για να είμαι ηγέτης. Δεν είμαι ούτε από πλούσια οικογένεια, ούτε από οικογένεια πολιτικών, ούτε έκανα σπουδές ξέροντας ότι υπάρχει μια θέση για μένα στα υψηλά κλιμάκια. Βήμα βήμα προχώρησα. Και με πολύ κουπί. Στη δημοσιογραφία, στην επιχειρηματικότητα και τώρα στην πολιτική. Αυτό με κάνει να νιώθω ευτυχισμένος με όσα κατάφερα στη ζωή μου. Είναι οι κατακτήσεις μου. Οι δικές μου και των συνεργατών μου. Γιατί πάντα είχα μια ομάδα γύρω μου. Αυτό ίσως είναι και το μεγάλο μου προσόν. Δημιουργώ δυνατές ομάδες».

 Εκλογές βλέπετε;

«Οχι, δεν βλέπω. Πιστεύω ότι θα γίνουν στο τέλος της θητείας. Είναι από τα λίγα πράγματα που λέει αλήθεια ο κ.Τσίπρας».

 

Επιστροφή